وبلاگ محمود امین طوسی: آفرین به این مادر

۱۳۸۹/۰۱/۱۹

آفرین به این مادر

امروز از طریق آقا میلاد و با موضوع زیباترین دانشگاه دنیا با وبلاگ آقای بازرگان آشنا شدم. جدا از مطالبی که در وبلاگ آقای بازرگان هست، یک نکته برایم خیلی جالب بود و آن هم نظارت بر تربیت ایشان توسط مادرشان بود که با ملاحظهٔ مطالب سایت (مانند این پست و این نامهٔ جالب) متوجه می‌شویم که امری مستمر بوده و از بچگی تا الان که ظاهراً ایشان در فرانسه مشغول تحصیل می‌باشند ادامه دارد. و اما نکته اصلی: آقای بازرگان در قسمتی از وبلاگشان به مقولهٔ چندهمسری و زن و مرد در تبلیغات غرب پرداخته‌اند و در ذیل نظرات این پست، نقطه نظراتی از افراد مختلف و منجمله مادرایشان را شاهد هستیم. مادر ایشان با متانت نظرات خودشان را در خصوص موضوع و برخی نظرات دیگران بیان نموده‌اند و در قسمتی خطاب به فرزندشان نوشته‌اند:

چهارم:
باز هم که زدی تو خاکی؟

پنجم:
پسر رفته ای آن جا درس بخوانی
یا دنبال این حرف ها باشی
اگر می خواهی دنبال این حرف ها باشی
داشتن یا نداشتن دکترا فرقی به حالت نمی کند
از راه حق خبری نیست
برگرد بیا خانه
شاید این جا یک زن گرفتی و مشغول به کار شدی
و دیگر دنبال این حرف ها نرفتی
بچه جان دنبال مسیر حق باش
...
هفتم:
no matter whhat
i love you

آفرین بر این مادر که این چنین در تربیت فرزند حساس است. آفرین بر این خانواده، پست مربوط به پدر ایشان نیز خواندنی است. کاش ما هم این چنین باشیم.

یاد صحبت‌های جناب حجت الاسلام نقویان (حفظه‌ الله تعالی) می‌افتم که تاکید فراوانی بر نقش خانواده دارند و هفته گذشته خودم یکی از مصادیق صحبت‌های ایشان را در قطار شاهد بودم. آنجا که از یکی از دو جوان همسفرم پرسیدم «تو چرا سیگار نمی‌کشی؟» و جواب داد: «مادرم راضی نیست». و این «مادرم راضی نیست» عین عبارت یکی از سخنرانی‌های حاج آقا نقویان است.

۲ نظر:

ناشناس گفت...: به خاطر معرفی این وبلاگ، واقعا ممنون. وبلاگ جالبیه.
وحید د; ۱۳۸۹ اردیبهشت ۲۱, سه‌شنبه ساعت ۱:۴۲:۰۰ (‎+۴:۳۰ گرینویچ)
محمود امین طوسی گفت...: خواهش می‌کنم آقا وحید. دست صاحبش درد نکنه.; ۱۳۸۹ اردیبهشت ۲۱, سه‌شنبه ساعت ۷:۲۶:۰۰ (‎+۴:۳۰ گرینویچ)

ارسال یک نظر

حدیث قدسی

اولین پست
امام صادق علیه السلام بیان نموده اند که خدای تعالی می فرماید:
" به عزت و جلال و بزرگواری و جایگاه مرتفع عرشم سوگند که امید هر کسی را که به جز من امیدوار باشد حتماً و حتماً به وسیلۀ نومیدی خواهم برید و لباس مذلت و خواری در نزد مردم را حتماً و حتماً به او خواهم پوشانید و او را از نزدیک شدن به بارگاهم حتماً و حتماً دور خواهم ساخت. آیا در سختی ها جز مرا آرزو می کند و حال آنکه سختی ها همه بدست من است و به جز من امید بسته؟ و با حلقه فکر در خانۀ غیر مرا می زند و حال آنکه کلید درهای بسته بدست من است و در خانۀ من بروی هرکس که مرا بخواند باز است و کیست آنکه در مصیبت هایش مرا آرزو کرد و من رشته اتصال او را با خودم در آن مصیبتها بریدم؟ و کیست آنکه در مقصودی که داشت امید به من بست و من امیدش را قطع کردم؟ نگهداری آرزوهای بندگانم را خودم بعهده گرفتم ولی آنان به نگهداری من راضی نشدند و آسمانهایم را از فرشتگانی که از تسبیح خوانی من ملامتی به خود راه نمی دهند پر کردم و دستورشان دادم که درهای میان من و بندگانم را نبندند ولی بندگانم به گفتۀ من اعتماد نکردند. آنکس که مصیبتی از مصیبتهایش شب هنگام بسراغش می آید مگر نمی داند که هیچ کس به جز من بر برطرف کردن آن مصیبت مالک نیست؟ آیا بندۀ من مرا چنین می بیند که من پیش از سؤال کردن آغاز عطا کنم سپس که از من سؤال کنند اجابتشان نکنم؟ مگر من بخیلم که بندۀ من مرا به بخل نسبت می دهد؟ مگر بخشایش و کرم از آن من نیست؟ مگر گذشت و رحمت بدست من نیست؟ مگر من محل آرزوها نیستم؟ پس چه کسی رشتۀ آرزوها را به جز من می تواند قطع کند؟ آنان که آرزومندانند مگر نمی ترسند که به جز من آرزو می بندند؟ اگر همۀ اهل آسمانهایم و اهل زمینم همگی آرزوها داشته باشند، آنگاه من به هر یک از آنها به اندازۀ همۀ آنچه همگی آرزو دارند بدهم به قدر ذره ای از ملک من کم نمی شود و چگونه ممکن است کم شود ملکی که من خودم قیم و برپادارندۀ آن هستم؟ ای بدا بحال آنان که از رحمت من ناامیداند و ای بدا به حال آنکه معصیت مرا بکند و احترام مرا نگاه ندارد."