وبلاگ محمود امین طوسی: چگونه در صفحات وب فرمول قرار دهیم؟

۱۳۸۹/۰۱/۰۷

چگونه در صفحات وب فرمول قرار دهیم؟

استفاده از تصویر فرمول، یک راه معمول برای درج فرمولها در صفحات وب است. سایتهای مختلفی هستند که دستورات لاتک فرمول موردنظر را از کاربر گرفته تصویر فرمول مربوطه را تولید و در اختیار ما قرار می‌دهند. این ســــایت یک نمونه جالب است که ابزاری هم برای درج دستور لاتک مورد نظر شبیه Equation Editor در میکروسافت ورد دارد که کار را برای کاربرانی که دستورات لاتک را نمی‌دانند بسی آسان نموده است.به عنوان نمونه تابع خطای زیر با استفاده از سایت مذکور و عبارت erf(x)=\frac{2}{\sqrt{\pi}}\int_0^xe^{-t^2}dt حاصل شده است:

مشکلی که چنین ابزاری دارند آن است که ارقام تولید شده توسط آنها انگلیسی است و نمی‌توان از آنها برای تولید فرمول با ارقام فارسی استفاده کرد. اخیراً در سایت پارسی‌لاتک با استفاده از زی‌پرشین این امکان فراهم شده است و هر کسی می‌تواند با وارد کردن فرمول لاتک، تصویر آنرا با ارقام فارسی داشته باشد. تصویر زیر همان رابطه فوق را با ارقام فارسی نشان می‌دهد:

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

حدیث قدسی

اولین پست
امام صادق علیه السلام بیان نموده اند که خدای تعالی می فرماید:
" به عزت و جلال و بزرگواری و جایگاه مرتفع عرشم سوگند که امید هر کسی را که به جز من امیدوار باشد حتماً و حتماً به وسیلۀ نومیدی خواهم برید و لباس مذلت و خواری در نزد مردم را حتماً و حتماً به او خواهم پوشانید و او را از نزدیک شدن به بارگاهم حتماً و حتماً دور خواهم ساخت. آیا در سختی ها جز مرا آرزو می کند و حال آنکه سختی ها همه بدست من است و به جز من امید بسته؟ و با حلقه فکر در خانۀ غیر مرا می زند و حال آنکه کلید درهای بسته بدست من است و در خانۀ من بروی هرکس که مرا بخواند باز است و کیست آنکه در مصیبت هایش مرا آرزو کرد و من رشته اتصال او را با خودم در آن مصیبتها بریدم؟ و کیست آنکه در مقصودی که داشت امید به من بست و من امیدش را قطع کردم؟ نگهداری آرزوهای بندگانم را خودم بعهده گرفتم ولی آنان به نگهداری من راضی نشدند و آسمانهایم را از فرشتگانی که از تسبیح خوانی من ملامتی به خود راه نمی دهند پر کردم و دستورشان دادم که درهای میان من و بندگانم را نبندند ولی بندگانم به گفتۀ من اعتماد نکردند. آنکس که مصیبتی از مصیبتهایش شب هنگام بسراغش می آید مگر نمی داند که هیچ کس به جز من بر برطرف کردن آن مصیبت مالک نیست؟ آیا بندۀ من مرا چنین می بیند که من پیش از سؤال کردن آغاز عطا کنم سپس که از من سؤال کنند اجابتشان نکنم؟ مگر من بخیلم که بندۀ من مرا به بخل نسبت می دهد؟ مگر بخشایش و کرم از آن من نیست؟ مگر گذشت و رحمت بدست من نیست؟ مگر من محل آرزوها نیستم؟ پس چه کسی رشتۀ آرزوها را به جز من می تواند قطع کند؟ آنان که آرزومندانند مگر نمی ترسند که به جز من آرزو می بندند؟ اگر همۀ اهل آسمانهایم و اهل زمینم همگی آرزوها داشته باشند، آنگاه من به هر یک از آنها به اندازۀ همۀ آنچه همگی آرزو دارند بدهم به قدر ذره ای از ملک من کم نمی شود و چگونه ممکن است کم شود ملکی که من خودم قیم و برپادارندۀ آن هستم؟ ای بدا بحال آنان که از رحمت من ناامیداند و ای بدا به حال آنکه معصیت مرا بکند و احترام مرا نگاه ندارد."