وبلاگ محمود امین طوسی: کتابخانه جبرخطی Armadillo برای ++C

۱۳۸۹/۰۴/۱۷

کتابخانه جبرخطی Armadillo برای ++C

همانگونه که می‌دانید ++C کتابخانهٔ ریاضی قوی ندارد. Armadillo یک مجموعه توابع برای جبرخطی در ++C فراهم کرده است.

به همراه این کتابخانه مثالهایی هم هست که می‌توان اجرا نمود و لذت برد. برای بسیاری از عملیات ماتریسی MATLAB معادلی هم در آرمادیلو وجود دارد. گرچه که به گفته سایت آن، نیازی به LAPACK,BLASS نیست و این دو فقط برای افزایش کارایی می‌توانند در کنار آرمادیلو استفاده شوند، لیکن من در اجرای تابع solve آن با مشکل روبرو شدم که نیاز به LAPACK,BLASS داشت. روش رفع مشکل را در اینترنت نیافتم. خوشبختانه مشکل به صورتی که گفته خواهد شد قابل رفع است. اگر شما هم با چنین مشکلی مواجه شدید کافیست

LAPACK,BLASS را از اینجا دانلود نموده و فایلها را باز کنید.
سپس مسیرهای LAPACK و BLASS را به مسیر مورد جستجوی لینکر اضافه نمایید. به عنوان مثال در Code::Blocks در Project->Build Options->Search Directories->Linker
فایل lapack_win32.lib را در قسمت تنظیمات لینکراضافه کنید.
فایل config.hpp در مسیر Armadillo PATH/include/armadillo_bits را باز نموده و دستور زیر را را از حالت انتخاب شده خارج نمایید:

#define ARMA_USE_LAPACK

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

حدیث قدسی

اولین پست
امام صادق علیه السلام بیان نموده اند که خدای تعالی می فرماید:
" به عزت و جلال و بزرگواری و جایگاه مرتفع عرشم سوگند که امید هر کسی را که به جز من امیدوار باشد حتماً و حتماً به وسیلۀ نومیدی خواهم برید و لباس مذلت و خواری در نزد مردم را حتماً و حتماً به او خواهم پوشانید و او را از نزدیک شدن به بارگاهم حتماً و حتماً دور خواهم ساخت. آیا در سختی ها جز مرا آرزو می کند و حال آنکه سختی ها همه بدست من است و به جز من امید بسته؟ و با حلقه فکر در خانۀ غیر مرا می زند و حال آنکه کلید درهای بسته بدست من است و در خانۀ من بروی هرکس که مرا بخواند باز است و کیست آنکه در مصیبت هایش مرا آرزو کرد و من رشته اتصال او را با خودم در آن مصیبتها بریدم؟ و کیست آنکه در مقصودی که داشت امید به من بست و من امیدش را قطع کردم؟ نگهداری آرزوهای بندگانم را خودم بعهده گرفتم ولی آنان به نگهداری من راضی نشدند و آسمانهایم را از فرشتگانی که از تسبیح خوانی من ملامتی به خود راه نمی دهند پر کردم و دستورشان دادم که درهای میان من و بندگانم را نبندند ولی بندگانم به گفتۀ من اعتماد نکردند. آنکس که مصیبتی از مصیبتهایش شب هنگام بسراغش می آید مگر نمی داند که هیچ کس به جز من بر برطرف کردن آن مصیبت مالک نیست؟ آیا بندۀ من مرا چنین می بیند که من پیش از سؤال کردن آغاز عطا کنم سپس که از من سؤال کنند اجابتشان نکنم؟ مگر من بخیلم که بندۀ من مرا به بخل نسبت می دهد؟ مگر بخشایش و کرم از آن من نیست؟ مگر گذشت و رحمت بدست من نیست؟ مگر من محل آرزوها نیستم؟ پس چه کسی رشتۀ آرزوها را به جز من می تواند قطع کند؟ آنان که آرزومندانند مگر نمی ترسند که به جز من آرزو می بندند؟ اگر همۀ اهل آسمانهایم و اهل زمینم همگی آرزوها داشته باشند، آنگاه من به هر یک از آنها به اندازۀ همۀ آنچه همگی آرزو دارند بدهم به قدر ذره ای از ملک من کم نمی شود و چگونه ممکن است کم شود ملکی که من خودم قیم و برپادارندۀ آن هستم؟ ای بدا بحال آنان که از رحمت من ناامیداند و ای بدا به حال آنکه معصیت مرا بکند و احترام مرا نگاه ندارد."