وبلاگ محمود امین طوسی: مورب به راست یا مورب به چپ؟

۱۳۸۸/۰۱/۲۲

مورب به راست یا مورب به چپ؟

مدتی پیش آقای بهنام در خصوص مورب بودن به راست یا به چپ حالت ایتالیک قلم‌های فارسی سری ایکس نسخهٔ۲ نظرخواهی نمود.

من با مورب به چپ موافق بودم؛ به لحاظ آنکه به نظر من مورب به چپ نمود بسیار بیشتری دارد ولی نظر کلی دوستان بر مورب به راست بود و آقا بهنام هم همان را پذیرفتند. البته با درخواست من ایشان قبول نمودند که برای قلم‌ها یک حالت مایل به چپ هم متناظر با حالت ایرانیک در فارسی‌تک ایجاد نمایند. در قلم جدیدی که ایشان با نام خرمشهر ارائه نموده است، حالت مورب به چپ نیز با نام Oblique لحاظ شده است.

البته اگر در ورد حالت قلم را ایتالیک انتخاب نمایید همان مورب به راست را خواهید داشت. این حالت مورب به چپ توسط زی‌پرشین قابل استفاده است. یک مثال را می‌توانید در اینجا ببینید.

در این رزومه هم می‌توانید حالت ایتالیک مایل به چپ قلم XB Zar را ببینید. اگر این فونت زر را می‌خواهید که ایتالیک آن مایل به چپ و صفرهای آن توخالی است، می‌توانید آنرا از اینجا بارگیری نمایید.

۱ نظر:

hn گفت...: از راهنماییتون بسیار متشکرم.; ۱۳۸۸ دی ۱۹, شنبه ساعت ۱۳:۴۴:۰۰ (‎+۳:۳۰ گرینویچ)

ارسال یک نظر

حدیث قدسی

اولین پست
امام صادق علیه السلام بیان نموده اند که خدای تعالی می فرماید:
" به عزت و جلال و بزرگواری و جایگاه مرتفع عرشم سوگند که امید هر کسی را که به جز من امیدوار باشد حتماً و حتماً به وسیلۀ نومیدی خواهم برید و لباس مذلت و خواری در نزد مردم را حتماً و حتماً به او خواهم پوشانید و او را از نزدیک شدن به بارگاهم حتماً و حتماً دور خواهم ساخت. آیا در سختی ها جز مرا آرزو می کند و حال آنکه سختی ها همه بدست من است و به جز من امید بسته؟ و با حلقه فکر در خانۀ غیر مرا می زند و حال آنکه کلید درهای بسته بدست من است و در خانۀ من بروی هرکس که مرا بخواند باز است و کیست آنکه در مصیبت هایش مرا آرزو کرد و من رشته اتصال او را با خودم در آن مصیبتها بریدم؟ و کیست آنکه در مقصودی که داشت امید به من بست و من امیدش را قطع کردم؟ نگهداری آرزوهای بندگانم را خودم بعهده گرفتم ولی آنان به نگهداری من راضی نشدند و آسمانهایم را از فرشتگانی که از تسبیح خوانی من ملامتی به خود راه نمی دهند پر کردم و دستورشان دادم که درهای میان من و بندگانم را نبندند ولی بندگانم به گفتۀ من اعتماد نکردند. آنکس که مصیبتی از مصیبتهایش شب هنگام بسراغش می آید مگر نمی داند که هیچ کس به جز من بر برطرف کردن آن مصیبت مالک نیست؟ آیا بندۀ من مرا چنین می بیند که من پیش از سؤال کردن آغاز عطا کنم سپس که از من سؤال کنند اجابتشان نکنم؟ مگر من بخیلم که بندۀ من مرا به بخل نسبت می دهد؟ مگر بخشایش و کرم از آن من نیست؟ مگر گذشت و رحمت بدست من نیست؟ مگر من محل آرزوها نیستم؟ پس چه کسی رشتۀ آرزوها را به جز من می تواند قطع کند؟ آنان که آرزومندانند مگر نمی ترسند که به جز من آرزو می بندند؟ اگر همۀ اهل آسمانهایم و اهل زمینم همگی آرزوها داشته باشند، آنگاه من به هر یک از آنها به اندازۀ همۀ آنچه همگی آرزو دارند بدهم به قدر ذره ای از ملک من کم نمی شود و چگونه ممکن است کم شود ملکی که من خودم قیم و برپادارندۀ آن هستم؟ ای بدا بحال آنان که از رحمت من ناامیداند و ای بدا به حال آنکه معصیت مرا بکند و احترام مرا نگاه ندارد."